EyarkOn kalikkama Nayanar - Nayanmar 28

The history of EyarkOn kalikkama Nayanar
Courtesy: Shaivam.org

  

In the chOza kingdom renowned for its fertility, is the town thirup peru maN^galam green with fields, white with flags displaying fertility. Seen with huge crowds that show to Heaven how better the latter could be more happy chanting the holy names of the Eldest Lord, that town appeared like the abode of Lord shiva. In that bright town born the brilliant general of the state army by name kalikkAmar in the tradition of Eyar . Ornated with the glittering gem of affection for that Almighty, he served the devotees of that sweet Stain-throated Lord with pleasing modesty. He did excellent services to the Lord - Giver of refuge, taken abode in the town thiruppunkUr .

The devotee chun^dharar perumAn (1) never used to plead to anybody but asked only the Lord - the Giver of Self, everything he wanted. For him the Lord went as messenger to his wife paravaiyAr . Hearing that chun^dharar without any fear sent the Lord as a messenger to a girl, the devotee EyarkOn kalikkAmar who propitiated the Lord in all his feelings with peeking love and adoration, was appalled, felt hurt, lamented and furied. "What a slavery is this where the slave commands the Master ! That is for consoling a girl ! What a sin, even after hearing this unbearable deed I am not dead ! Even if the Lord who was unexplorable even to vishNu and brahma was ready how was he not hesitant to ask for such an favor?! What will happen if I ever happen to see him ?", he blasted. He was not able to digest the happening. His love was so great that it was pricking as thorns the way the softer than flower feet of the Lord walked in the streets of thiruvArUr in a night between chun^dharar and paravaiyAr's homes. He wanted an answer to this. He pleaded to the Lord all these everyday.

God who was dipped in the delicacies of the two different but both unparalleled great love of chun^dharar and EyarkOn, wanted to show to EyarkOn the sincerity in the love and slavery of chun^dharar. He made the painful chUlai disease to appear in EyakOn's stomach. With the pain poking like the head of the spear he held the feet of the Dancing marvel and cried. The Lord said that it could not be cured by anybody other than chun^dharar. He screamed, "Oh Lord, while we for so many generations trust only on you, depend only on you, worship you as the only Master, somebody who asked you to work for him is going to heal this illness ! What a pity ! If that is the case than getting cured by him it is better if it tortures me." "Oh Graceful ! You made it sure that the position of chun^dharar is right !", he lamented. The Lord obscured Himself to him and went to chun^dharar and asked him to cure the chUlai of EyarkOn. Saluting the Lord obediently chun^dharar sent message to EyarkOn and started to his place.

EyarkOn who was pain-ridden in the stomach, frustrated by the Lord's words heard with gloom that chun^dharar was coming to cure him. He did not want him to heal his painful disease. Rather he decided before chun^dharar could come there he would pierce and cut his own stomach that had the sinful chUlai disease. He took the sword and cut his stomach apart bringing the life to end and curing the chUlai ! His loving wife who had very great respect for the devotees was about to sacrifice herself along with her husband but then heard that chun^dharar had reached at their residence. Serving the devotees was the highest priority even in her pain stricken mind. That exclaimable woman asked others not to cry or show any sign of what happened, hid the body of her beloved husband and went to welcome the saint with all good omans. Accepting their warm welcome with a smiling face chun^dharar perumAn went inside the house and sat. Accepting their salutations he conveyed his anxiety and eagerness to cure the painful disease of the devotee EyarkOn. On the order of that great lady the people there told him that EyarkOn was alright and was sleeping inside. But chun^dharar insisted that at least to satisfy his self he should see EyarkOn. Unable to persuade they took him to show the EyarkOn who was floating in the flood of blood.

The true devotee chun^dharar who had immense adoration for the Lord and His devotees due to which he reiterated in most of the hymns that he was the slave of the slave of the slaves of the gaN^gadharan, was stricken with gloom on seeing the devotees body and determination. He raised the dagger to sacrifice himself too. At that moment by the act of that Merciful Master, EyarkOn got life, rose to stop chun^dharar - now realizing his real flawless love. chun^dharar fell on EyarkOn's feet prostrating him. EyarkOn kalikkAmar fell on his feet. The world wondered and praised this marvel. Who can command the Omniscient for whom the earth became the chariot, the Sun and Moon the wheels of it, the mountain the bow, the Lord of protection the arrow and the entire dEva crowd in His service, but burnt the three daemons just by His smile ! It was because of the untainted wholesome ever-flowing love of chun^dharar that the Lord out of His mercy went as a messenger. His grace is unlimited ! His name be hailed !

Out of the feeling of very good friendship the two devotees hugged each other, went and praised the Wet-matted-haired Lord of thiruppunkUr. chun^dharar sang with all devotion the song an^dhaNALan praising the grace that the Lord showed and mentioned the greatness of EyarkOn in it. Then for some days there were together in thiruvArUr worshiping the Mighty in the ant-hill. Later EyarkOn 'alikkAmar returned back to his town to perform his wonderful services and resided finally under the cool feet of the Lord who comes on the red eyed Bull. Let the caring love and adoration for the Golden-bodied Lord that EyarkOn kalikkAmar perumAn had stay in the mind.

NOTE:
cundharar thEvAram at thiruppunkUr also gives one more detail about this great devotee. EyarkOn kalikkAmar donated grand amount of land in the service of God, in an occasion when there was drought to get rains for the benefit of the people. When it rained it really flooded out. (Probably God thought for the request of this devotee things should be given without any "holding back" ! Then kalikkAmar gave another 12 vEli measure of land to Lord shiva praying to avoid the flooding due to excess rain. God enjoying his offering, blessed so.

kOLuRu manaththa rAgik kuRRudai vALaip paRRa , ALudaith thampi rAnAr aruLinAl avarum uyn^dhu , kELirE yAgik kettEn enavirain^ dhezun^dhu kaiyil , vALinaip pidiththuk koLLa vanRoNdar vaNaN^ki vIzn^dhAr

gurupUjai : Ani - rEvathi
Tamil courtesy: Dinamalar

ஏயர்கோன் கலிக்காம நாயனார்

 

 காவிரியால் வளம்கொழிக்கும் சோழ நாட்டிலே  பெருமங்கலம் என்னும் நகரம் அமைந்துள்ளது. இத்தலத்திலே ஏயர் குலத்தினர் சோழருடைய படைத் தலைமை வகிக்கும் பெருமை பெற்றவர்களாக சிறந்து விளங்கினர்.அக்குடியினிலே வாழ்ந்து வந்த தொண்டர்கள் பலருள் கலிக்காம நாயனார் என்பவரும் ஒருவர். இவர் பக்தியின் பேருருவாய் - அன்பின் அழகு வடிவமாய் - சிறந்த சிவத்தொண்டராய் விளங்கினார். இவர் மானக்கஞ்சாற நாயனாருடைய** மகளைத் திருமணம் செய்து இல்லறத்தை இனிது நடத்தி வந்தார். இச்சிவனடியார் திருவெண்ணீற்றுச் செல்வத்தையும், திருச்சடையோன் சேவடியையும் தமக்குக் கிட்டிய பேரின்ப பொக்கிஷம் என்ற எண்ணத்தில் சிவனாரின் திருவடிக் கமலங்களைச் சிந்தையில் இருத்தித் தேனினும் இனிய ஐந்தெழுத்து மந்திரத்தை இடையறாது எந்நேரமும் ஓதி வந்தார். பெருமானின் நினைவாகவே காலம் கடத்தி வந்த நாயனார் சிவனடியார்களின் வியக்கத்தக்க செயல்களையும் அவர்களது பக்திப் பெருக்கின் தன்மையையும் கேள்வியுற்று களிப்பெய்தி வந்தார். இங்ஙனம் இவர் வாழ்ந்து வரும் நாளில்தான் எம்பெருமானாரைச் சுந்தரர் தம்பொருட்டு பரவையாரிடம் தூது போகவிட்ட நிகழ்ச்சி நடந்தது! இச்செய்தியைக் கேள்வியுற்ற கலிக்காமர் மனம் வருந்தினார். ஆண்டவனை அடியான் தூது அனுப்பும் தொழில் மிகமிக நன்று ! இறைவன் அவனது ஆணைக்கு உடன்பட்டு இரவு முழுவதும், தமது தூய திருவடிகள் நோகுமாறு தேரோடும் திருவீதி வழியே உழன்றுள்ளாரே ! இந்திரனும், திருமாலும், நான்முகனும் காணமுடியாத எம்பெருமானின் திருவடிகள் தூது சென்று நோக இசைந்தாலும் தொண்டன் என்று கூறிக்கொள்ளும் இவன்தான் ஏவுதல் முறையாகுமோ? இத்தகைய செயல்புரிந்த இவரும் தன்னைத் துணிந்து தொண்டன் என்று கூறிக்கொள்ள வெட்கப்பட வில்லையோ! இது எவ்வளவு பாவமான செயல்! பொறுக்கமுடியாத அளவிற்கு இத்தகைய பெரும் பிழையினைக் கேட்ட பின்னரும் என்னுயிர் நீங்காதிருந்ததே! என்று சினங்கொண்டார் கலிக்காமர். துன்பக் கடலில் மூழ்கினார். கலிக்காமரின் கடும் கோபத்தைப் பற்றிக் கேள்வியுற்ற சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் மிகவும் மனம் வாடினார். தம்மால் ஒரு தொண்டர்க்கு ஏற்பட்டுள்ள துயரத்திற்கு எப்படி முடிவு காண்பது என்று சிந்தித்தார். தமது பிழையைப் பொறுத்தருள இறைவனிடம் வேண்டினார். புற்றிடங்கொண்ட பெருமான் சுந்தரமூர்த்தி நாயனாரையும், கலிக்காம நாயனாரையும் நண்பர்களாக்கத் திருவுள்ளம் கொண்டார். அதன்படி இறைவன் கலிக்காமருக்குக் கொடிய சூலை நோயினைக் கொடுத்து ஆட்கொண்டார். கலிக்காமர் சூலை நோயால் மிகவும் துடித்தார். கொடிய கருநாகப் பாம்பின் விடம் தலைக்கு ஏறினாற்போல் துடித்த நாயனார் மயக்கமுற்றார்.

அப்பொழுது எம்பெருமான் உன்னைத் துன்புறுத்துகின்ற சூலை நோயைத் தீர்க்க வல்லவன் வன்றொண்டனே ஆவான் ! என்று திருவாய் மலர்ந்து மறைந்தார். எம்பெருமான் சுந்தரரை அடைந்து, நம் ஏவலினால் நம் அன்பன் ஏயர்கோன் கொடிய சூலை நோயினால் மிகவும் வருந்தி வாடுகிறான். உடனே நீ சென்று கலிக்காமருக்கு ஏற்பட்டுள்ள சூலை நோயைத் தீர்த்து வருவாயாக! என்றார். சுந்தரர் புற்றிடங்கொண்ட பெருமானின் பூவடிகளைப் பற்றி வணங்கிப் பெருமங்கலத்துக்குப் புறப்பட்டார்.

இறைவன் ஆணைப்படி பெருமங்கலத்திற்குப் புறப்பட்டு வரும் செய்தியை ஏவலாளர்கள் மூலம் முன்னதாகவே சொல்லி அனுப்பினார் சுந்தரர். ஏவலர் கலிக்காமர் இல்லத்தை அடைந்து சுந்தரர் வருகையைப் பற்றிக் கூறினர். ஏற்கனவே பல வழிகளில் துவண்டு புழுப்போல் துடித்துக் கொண்டிருந்த கலிக்காமருக்கு சுந்தரரின் வருகையைப் பற்றிக் கேள்விப் பட்டதும் வெந்த புண்ணில் வேல் பாய்ச்சுவது போல் இருந்தது. பிறை முடியணிந்த பெருமானை வணங்கியவாறு உடைவாளைக் கழற்றினார். எம்பெருமானே! இனிமேலும் நான் உலகில் வாழ விரும்பவில்லை. ஆரூரன் இங்கு வந்து என்னைப் பற்றியுள்ள சூலை நோயைத் தீர்க்கும் முன் என் ஆவியைப் போக்கிப் கொள்வேன் என்று கூறி கலிக்காமர் உடைவாளால் வயிற்றைக் கிழித்துக் கொண்டார். கலிக்காமர் ஆவி பிரிந்ததும் அவரது மனைவி தம் கணவரோடு உயிர் துறந்து அவருடன் பரமனடியைச் சேர்வது என்று உறுதி பூண்டாள். அதற்குரிய நிலையினை உருவாக்கும் தருணத்தில் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளின் ஏவலாளர்கள் முன்னதாக வந்து நம்பிகள் இங்கு பொருந்த அணைந்தார் என்று கூறினர். இவ்வாறு அவர்கள் கூறியதும் அம்மையார் துயரத்தை மறைத்து கணவரது செயலினையும் மறைத்து சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளை இன்முகத்துடன் வரவேற்க எண்ணினார். எண்ணியபடியே அம்மையார் ஏவலாளர்கள் அறியாவண்ணம் கணவரது உடலை உள்ளே ஓர் அறையில் மறைத்து வைத்துவிட்டுத் திருமாளிகையை அலங்கரிப்பதில் ஈடுபட்டார். சிவ அன்பர்களும் உதவலாயினர். வாயில்கள் தோறும் மணி விளக்குகளையும் மணமிக்கத் தூயநிறை குடங்களையும் வைத்தனர். நறுமலர் மாலைகளை வரிசையாக அழகுடன் தொங்க விட்டனர். அம்மையார் முக மலர்ச்சியுடன் சுந்தரர் வருகையை எதிர்பார்த்து ஆவலுடன் இருந்தார். சுந்தரர் அன்பர்களுடன் எழுந்தருளினார் கலிக்காமரின் தேவியார் சுந்தரரை முகமன் கூறி வரவேற்றார். மலர் தூவிக் கோலமிட்ட ஆசனத்தில் அமரச் செய்து விதிமுறைப்படி அவரது திருப்பாதங்களைத் தூய நீரால் சுத்தம் செய்து மலர் தூவி வழிபட்டு மகிழ்ந்தார். சுந்தரரும் அம்மையாரின் அன்பிற்குக் கட்டுப்பட்டவராய் அம்மøயாருக்கு அருள் செய்தார். சுந்தரர், அம்மையாரை நோக்கி, அம்மையே ! என் நண்பர் கலிக்காமர் எங்குள்ளார்? அவருக்கு இப்பொழுது துன்பம் செய்து வரும் சூலைநோயினைக் குணப்படுத்தி அவரது நட்பைப் பெற்று மகிழ்வதற்குக் காலம் தாழ்ந்தது பற்றி நான் மிக்க வேதனைப்படுகிறேன் என்றார். கலிக்காமருக்கு எந்தவித ஆபத்தும் இல்லை என்று அங்குள்ளோர் அம்மையாரின் ஏவுதலின்படி கூறக்கேட்ட சுந்தரர், அவருக்கு எவ்வித தீங்கும் ஏற்படவில்லை என்றாலும் என் மனம் அவரைக் காணாது தெளிவு பெறாது. நான் உடனே அவரைப் பார்த்துதான் ஆகவேண்டும் என்றார். அன்பர்கள் வேறு வழியின்றி சுந்தரரை அழைத்துச் சென்று குருதி வெள்ளத்தில் கிடக்கும் கலிக்காமரைக் காண்பித்தனர். குடர் வெளிப்பட்டு உயிர் நீங்கி உடலில் குருதி கொட்ட ஆவி பிரிந்து கிடந்த கலிக்காமரைக் கண்டு உளம்பதறிப்போன சுந்தரர் வேதனை தாளாமல் கண்களில் நீர்பெருக எம்பெருமானைத் தியானித்தார். எம்பெருமானே! இதென்ன அபச்சாரமான செயல்! நான் மட்டும் இவரது இத்தகைய பயங்கர முடிவைக் கண்ட பின்னரும் உயிர் வாழ விரும்பவில்லை. நானும் என் உயிரைப் போக்கிக்கொள்கிறேன் என்று கூறித் தமது ஆவியை போக்கிக் கொள்ள உறுதி பூண்டார். கலிக்காமர் அருகே கிடந்த உடைவாளைக் கையிலெடுத்தார். அப்பொழுது எம்பெருமான் திருவருளால் ஏயர்கோன் கலிக்காம நாயனார் உயிர்பெற்று எழுந்தார். கணப்பொழுதில் தெளிவு பெற்று நடந்ததை அறிந்தார். உடைவாளால் தம்மை மாய்த்துக் கொள்ளப் போகும் சுந்தரரைப் பார்த்து மனம் பதறிப்போனார். உடை வாளைப் பற்றினார் கலிக்காமர். ஐயனே! இதென்ன முடிவு? உங்கள் தோழமையின் உயர்வை உணராமல் என்னையே நான் அழித்துக் கொண்டதோடு உங்களது வாழ்க்கைக்கும் பெரும் பாவம் புரிந்துவிட்டேன். ஐயனே! எம்பெருமானின் அன்பிற்குப் பாத்திரமான உம் மீது பகைபூண்டு நெறி தவறிய என்னை மன்னித்தருள வேண்டும் என்று இறைஞ்சினார். சுந்தரர் எம்பெருமானின் திருவருளை எண்ணி அகமும், முகமும் மலர்ந்திட, கலிக்காம நாயனாரை ஆரத்தழுவிப் பெருமிதம் கொண்டார். கலிக்காமரும் சுந்தரரின் பாதங்களில் வீழ்ந்து வணங்கினார். கலிக்காமரின் தேவியாரும் மட்டிலா மகிழ்ச்சி பூண்டார். சுந்தரர், அவரது மனைவியின் பக்தியைப் பெரிதும் போற்றினார். மானக்கஞ்சாரர் மகள் அல்லவா? என்று வியந்து கூறினார். எம்பெருமானின் திருவருட் கருணையினால் கலிக்காமரும், சுந்தரரும் தோழர்களாயினர். இரு சிவனருட் செல்வர்களும் சேர்ந்து சிவயாத்திரை செல்ல எண்ணினர். ஒருநாள் பெருமங்கலப் பெருமானைப் பணிந்து இருவரும் புறப்பட்டனர். திருப்புன்கூர் என்னும் திருத்தலத்தை அடைந்து அங்கு எழுந்தருளியிருக்கும் திருசடை அண்ணலின் திருவடிகளைப் பணிந்து துதித்தனர். சுந்தரர் அந்தனாளன் எனத் தொடங்கும் பதிகத்தைச் சுந்தரத் தமிழில் பாடினர். அங்கியிருந்து புறப்பட்டு, இருவரும் திருவாரூரை வந்தணைந்து பூங்கோயிலில் எழுந்தருளியிருக்கும் புற்றிடங்கொண்ட பெருமானின் பொற்பாதங்களைப் போற்றிப் பணிந்தனர். கலிக்காம நாயனார் சுந்தரருடன், பரவையார் திருமாளிகையில் சில காலம் தங்கினார். இருவரும் திருவாரூர்த் தியாகேசப் பெருமானை வழிபட்டு மகிழ்ந்தனர். கலிக்காமர் சுந்தரரிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு பிரிந்துசெல்ல மனமில்லாத நிலையில் தமது ஊருக்குப் புறப்பட்டார். பெருமங்கலத்துப் பெருமானுக்குப் பணி செய்தவாறு மனைவியுடன் இனிது வாழ்ந்து வந்த கலிக்காமர் ஆனேறும் பெருமானின் தேனூறும் திருவடிகளை நாள்தோறும் வாயாறப் போற்றி மகிழ்ந்தார். திருத்தொண்டு வழுவாமல் நின்றார். பல்லாண்டு காலம் பூவுலகில் பெருவாழ்வு வாழ்ந்த நாயனார், முடிவில் நலம் தந்த நாதரின் வரம் தரும் திருவடி நீழலில் வீற்றிருக்கும் அடியார்கள் கூட்டத்துடன் கலந்தார். மீளா நெறியில் அமர்ந்து உய்ந்தார்.

குருபூஜை: ஏயர்கோன் கலிக்காம நாயனாரின் குருபூஜை ஆனி மாதம் ரேவதி நட்சத்திரத்தில் கொண்டாடப்படுகிறது.

ஏயர்கோன் கலிக்காமன் அடியார்க்கும் அடியேன்.

Maanakanjara Nayanar (மானக்கஞ்சாற நாயனார்)**  
Birthplace  : Kanjaarur now known as Aananthandavapuram
Star           : Margazhi Swathi

In the village of Kanjaarur, there lived a devotee of Shiva by name Maanakanjara Nayanar who was known for giving away whatever the devotees of Shiva requested for. He was the commander-in-chief of the Chozha King. Maanakanjara Nayanar and his wife did not have any offspring and many years later by Lord Shiva’s grace, his wife conceived and they had a girl child. Manakanjara Nayanar brought up the girl child well and soon it was time for her to get married. Manakanjara Nayanar chose another Shiva devotee Eyarkon Kalikkama Nayanar as the groom and the wedding was to take place in the bride’s place.

Lord Shiva chose this moment to show Maankanjara Nayanar’s devotion to the world. He came in the disguise of an ascetic Shiva bhaktha to Maankanjara Nayanar’s house. As he usually did to all Shiva bhakthas, Nayanar greeted the ascetic inside and offered him food. The ascetic enquired about the pomp and splendour at the house and Maankanjara Nayanar replied that his daughter’s wedding was to take place. He also asked his daughter to fall at the feet of the ascetic to receive his blessing. The ascetic saw the girl and commented that she had such long hair and it could be useful for making the sacred thread “Panchavati” used by ascetics. Without hesitation, Maanakanjara Nayanar took out his sword, cut his daughter’s hair and offered it to the ascetic with great respect. The ascetic vanished and Lord Shiva appeared with Goddess Parvathi on Vrushabha vahanam and gave darshan to Manjankkara Nayanar blessing him and his family for their devotion.

When the groom Eeyarkon Kalikkama Nayanar - another great devotee and one of the 63 Nayanmars - wondered how to marry a girl whose hair has been cut off, Lord Shiva blessed that the girl’s hair grow immediately and the wedding took place as scheduled!

Home  Previous                                                                    
                                                           Next

web counter